له‌دوانامه‌ت،
ماڵ ئاوایت بۆنوسیبووم،!
له‌جیاتی ماچ
به‌نامه‌که‌ت ڕاسپێری…
خۆگه‌ڵای وه‌رزی پایزنیم،
به‌ڕه‌شه‌بای،
بێ سۆزیتا بم وه‌رێنی…
پێم نه‌گووتی
گه‌ربه‌ته‌نها به‌جێم دێڵی
ده‌ستم مه‌گره
له‌م کاروانه باته‌نهابم.
سوێندت نه‌خوارد،
نه‌ت گووت هه‌رگیز،
له‌ڕێی ئه‌شقت
ساتێکیش بێوه‌فانابم.
ئه‌ی بۆئێستا
هه‌مووڕۆژێ
به‌خه‌مێکی بێ کۆتایم ئاشنائه‌که‌ی.؟
که‌چی بۆخۆت دووره‌ده‌ستی
وازوو له‌ئه‌شقم ڕاده‌که‌ی،؟
ئاخ له‌ودڵه‌م
هه‌تاکوو که‌ی،
نوێژی ئه‌شق ،
بۆپڕشنگی چاووت ئه‌کا
له‌ودیو په‌نجه‌ره‌ی خه‌مه‌کان
به‌فرمێسکم
گوڵی عومرم
تازه ئه‌بێ چرۆبکا…
هۆگر ڕه‌نجده‌ر
