نه‌فره‌ت، ئه‌ی دوا ئامراز و په‌ناگه‌ی ناچاریی
دوا وشه وپه‌یامی نه‌گه‌یشتووم
دوا سكاڵا ودوا هاواری مه‌مله‌که‌تی غه‌در وفه‌نابوون
ته‌نیایی؛ ئه‌ی هاوده‌مه بهوهفاکه ئه‌ی راستگۆترین دۆست،
من نازانم تۆ به‌شێکی له من یان من له تۆم!
وه‌ره با پێکه‌وه دوا وشه‌ی رۆمانی خیانه‌ت
له‌سه‌ر لاپه‌ڕه شڕه‌کانی متمانه بنووسینه‌وه!
ته‌نیایی وه‌ره بێکه‌سم مه‌که
من ترسم هه‌یه له ماسیه هاره‌کانی وڵاتی به‌فروکڕێوه،
من ترسم هه‌یه له ده‌ست وده‌مێکی دیکه ببنه داڵده‌ی خه‌مه‌کانم
ئاخر من ترسم هه‌یه دووباره زه‌مه‌ن به قه‌ده‌ره نه‌فره‌تیه‌کی دیکه ئاشنام بکا
ترسم هه‌یه دووباره چاوی سوور ودڵی ره‌شی فریشته‌یه‌کی دیکه روحم به‌ند بکا دوور له تۆ
ته‌نیایی من ده‌مێکه بێ تۆ له سوچی ژووره‌که‌مدا رازێکی شێتانه؛
له‌گه‌ڵ گه‌ڵا وه‌ریوه‌کانی ئه‌ودیو په‌نجه‌ره‌کاندا ئه‌گۆڕمه‌وه
ده ئیتر وه‌ره و له‌م جه‌نگه‌ڵه نه‌فره‌تیه تۆش ته‌نیام مه‌که
ته‌نیایی ئه‌ی دۆسته بهوهفاکه ئه‌ی هاوده‌می رۆژانی بێکه‌سی ئه‌ی فریشته نادیاره‌که
ده‌مێکه چاوه‌ڕوانتم، بیری شنه‌بای حه‌سره‌تیه‌کان وئاهه سارده‌کانت ئه‌که‌م
بیری فرمێسکه ئاشقه‌کان وگریانه شه‌رمنه‌کانت ئه‌که‌م
ته‌نیایی ئه‌ی هاوده‌می ئه‌به‌دیم، ئه‌ی تاکه دۆسته به‌وه‌فاکه‌م…
یاد علی _ رانیه
